Podatek u źródła, czyli WHT – wszystkie niezbędne informacje

Na czym polega podatek u źródła?

Nie każdy zdaje sobie sprawę, ale w przypadku płatności transgranicznych, gdy przedsiębiorstwo dokonujące wpłaty ma inną rezydencję podatkową w porównaniu do podmiotu otrzymującego pieniądze, wówczas naliczany jest podatek u źródła. Danina ta pobierana jest między innymi z tytułu dywidend, opłat licencyjnych oraz zwrotu kosztów za niektóre usługi niematerialne. Dotyczy ona zarówno osób fizycznych, jak i osób prawnych, ale tylko w ściśle określonych okolicznościach. Na czym więc dokładniej polega podatek u źródła, kto powinien go zapłacić i ile konkretniej wynosi? Tego dowiecie się z dzisiejszego artykułu! Zapraszamy do lektury!

Spis treści:
1. Co to jest podatek u źródła?
2. Kogo dotyczy podatek u źródła?
3. Ile wynosi podatek u źródła?
4. Jaki jest termin na odprowadzenie podatku u źródła?
5. Kiedy nie trzeba płacić podatku u źródła?
6. Podatek u źródła – przykłady

Podatek u źródła (z ang. Withholding Tax, czyli w skrócie WHT), to zryczałtowana forma podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych, która jest pobierana przy płatnościach transgranicznych w momencie, gdy płatnik ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zagraniczny zakład w państwie, w którym powstaje dochód. Jest to więc należność, która dotyczy płatności międzynarodowych pomiędzy przedsiębiorstwami o różnych rezydencjach podatkowych. W przypadku Polski danina ta dotyczy zatem zagranicznych podmiotów, które mieszkają, mają siedzibę lub prowadzą swoją firmę w naszym kraju, w wyniku czego uzyskują na jego terenie dochody, a nie są jego rezydentami. Wówczas powstaje obowiązek uiszczenia ów podatku, który nalicza się za niektóre usługi niematerialne, licencje, odsetki i dywidendy. W takim wypadku podatnikiem jest firma, która otrzymuje pieniądze, ale płatnikiem jest przedsiębiorstwo dokonujące wpłaty, a nie podmiot je otrzymujący. Oznacza to więc, że płatnik pobiera opłatę od podatnika i przekazuje ją do urzędu skarbowego, natomiast podatnik otrzymuje wynagrodzenie netto, czyli kwotę pomniejszoną o wartość podatku, która zostaje zatrzymana w kraju płatnika, w wyniku czego źródłem podatku jest państwo, w którym powstał dochód, co dokładnie wyjaśniamy podczas naszych szkoleń z podatku u źródła.

Podatek u źródła, czyli WHT, może dotyczyć zarówno osób fizycznych, jak i osób prawnych, które mają miejsce zamieszkania, siedzibę lub zagraniczny zakład w państwie, w którym powstaje dochód. Wówczas podatnikiem staje się podmiot, który otrzymuje wpłatę transgraniczną, natomiast płatnikiem jest osoba, która dokonuje wpłaty na rzecz podatnika. Oznacza to więc, że do uiszczenia podatku zobowiązany jest podmiot wpłacający należność na rzecz zagranicznego kontrahenta, który nie jest rezydentem danego kraju. Najlepiej zobrazuje to przykład, w którym firma zarejestrowana w Polsce kupuje od Google, czyli przedsiębiorstwa zarejestrowanego w Irlandii usługi reklamowe, ponieważ wtedy powinna od niego pobrać podatek WHT i przekazać go do polskiego urzędu skarbowego, dlatego że choć podatnikiem jest firma, która otrzymuje pieniądze, to płatnikiem jest przedsiębiorstwo dokonujące wpłaty, czyli w tym wypadku firma zarejestrowana w Polsce.

Tak jak wspomnieliśmy, podatek u źródła pobierany jest od płatności za wybrane towary i usługi. Obowiązują tutaj dwie główne stawki: 19% i 20%, a także stawka dodatkowa: 10%. Poniżej wyjaśnienie każdej z nich na podstawie ustawy o podatkach dochodowych od osób fizycznych i osób prawnych z art. 21, art. 22 oraz art. 29:

• stawka 10%, czyli stawka dodatkowa, obejmuje przychody z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, uzyskanych na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.
• stawka 19% obejmuje przychody z tytułu dywidend.
• stawka 20% obejmuje przychody z tytułu odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Polski, świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Trzeba pamiętać, że podatek u źródła, tak jak każdą inną daninę, należy odprowadzić w terminie określonym przez przepisy podatkowe, które mówią, że:

• termin zapłaty wynosi 7 dni w przypadku wpłaty kwoty będącej podatkiem dochodowym od osób prawnych,
• termin zapłaty wynosi 20 dni w przypadku wpłaty kwoty będącej podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Terminy te dotyczą następnego miesiąca po pobraniu ów podatku, czyli gdy przelew transgraniczny został zrealizowany w czerwcu, wówczas płatnik jest zobowiązany do uiszczenia daniny w lipcu, a opłatę pobraną od podatnika płatnik wpłaca bezpośrednio do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę płatnika.

Jak się okazuje, podatek u źródła, czyli WHT, nie zawsze obowiązuje, bowiem wiele państw podpisało umowy, dzięki którym osoby fizyczne i osoby prawne mogą uniknąć zapłaty podatku od dochodu w podwójnej wysokości. Aby jednak móc skorzystać z takiej furtki, niezbędne jest posiadanie certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta, który potwierdza, że dana osoba lub firma mieszka lub ma siedzibę na terenie danego państwa i w tym kraju płaci podatki. Wówczas jest to podstawa do tego, aby w Polsce dodatkowego podatku już nie pobierać. Tutaj należy jednak zaznaczyć, że jeżeli podatku u źródła chce uniknąć osoba fizyczna lub osoba prawna, która działa na terenie Polski, musi wtedy uzyskać certyfikat od zagranicznego sprzedawcy, z którym współpracuje, natomiast gdy podatku u źródła chce uniknąć zagraniczny kontrahent, to osoba fizyczna lub osoba prawna, która prowadzi biznes na terenie Polski, powinna uzyskać w niej certyfikat, a następnie przedstawić go zagranicznemu klientowi. Takie certyfikaty są warunkiem niezbędnym do uniknięcia ów daniny, ponieważ inne sposoby, które mają potwierdzić, że dana osoba fizyczna lub osoba prawna mieszka lub ma siedzibę w innym kraju, w którym opłaca podatki, w świetle przepisów prawa nie będą wystarczające.

Podatek u źródła to danina, która jest pobierana w przypadku płatności transgranicznych, w których podatnik, czyli podmiot otrzymujący przychód ma inną rezydencję podatkową w porównaniu do płatnika, czyli podmiotu dokonującego wpłaty. Poniżej przygotowaliśmy więc kilka przykładów obrazujących, jak wygląda podatek u źródła w praktyce:

• Przykład 1 – firma z Polski kupiła od firmy z Niemiec usługi księgowe za kwotę 35000 zł. Niestety, firma zarejestrowana w naszym kraju nie posiada certyfikatu, który potwierdza rezydencję podatkową kontrahenta, w związku z czym musi uiścić za niego podatek u źródła. Podstawą opodatkowania w tym wypadku jest więc danina w wysokości 20% kwoty przelewu transgranicznego, czyli 7000 zł, która wynika z art. 29 ustawy o podatkach dochodowych od osób fizycznych i osób prawnych. Oznacza to zatem, że płatnikiem jest firma z Polski, ponieważ to ona wykonała wpłatę transgraniczną, natomiast podatnikiem jest firma z Niemiec.
• Przykład 2 – firma z Polski kupiła od firmy z Senegalu prawa autorskie do zdjęć za kwotę 5000 zł. Niestety, siedziba zagranicznego kontrahenta znajduje się w kraju, który nie ma podpisanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w związku z czym w tym wypadku firma z Polski również zobowiązana jest do uiszczenia podatku u źródła. I tutaj także podstawą opodatkowania jest więc danina w wysokości 20% kwoty przelewu transgranicznego, czyli 1000 zł, która wynika z art. 29 ustawy o podatkach dochodowych od osób fizycznych i osób prawnych. Oznacza to zatem, że płatnikiem jest firma z Polski, ponieważ to ona wykonała wpłatę transgraniczną, natomiast podatnikiem jest firma z Senegalu.
• Przykład 3 – firma z Polski kupiła od firmy Google, której siedziba znajduje się na terenie Irlandii, usługi reklamowe za kwotę 10 000 zł. W tym wypadku firma zarejestrowana w naszym kraju powinna więc od firmy Google pobrać podatek WHT i przekazać go do polskiego urzędu skarbowego, ale biorąc pod uwagę, że na stronie irlandzkiej firmy jest dostępny do pobrania certyfikat rezydencji, który potwierdza, że ów firma płaci podatki w Irlandii, to Polska firma nie musi tego robić.